Έχω ένα παιδί 13 χρονών και έμαθα πως καπνίζει και πίνει κρυφά από μένα. Τι να κάνω;Πώς να το διαχειριστώ;
Η απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας
Ένα παιδί 13 χρόνων βρίσκεται στο αρχικό στάδιο της εφηβείας. Είναι μια περίοδος όπου συντελούνται ραγδαίες σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές. Ωστόσο παρά την πολυπλοκότητα του τι συμβαίνει στο μυαλό, στο σώμα και την ψυχή του εφήβου σε αυτό το στάδιο ο κύριος ρόλος για τους γονείς είναι αυτός που γνωρίζουν: να παρέχουν στο παιδί τους ασφάλεια, αξία, και πάνω από όλα να το ακούν.
Όταν οι γονείς ακούμε τις ανησυχίες των παιδιών μας τότε αλλάζει και η συμπεριφορά τους και αυτός είναι ο λόγος που δεν θα πρέπει να εστιάζουμε σε αυτή.
Τα ερωτήματα που απασχολούν τα παιδιά σε αυτό το στάδιο της εφηβείας, και στα οποία θα πρέπει να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας, είναι: Είμαι φυσιολογικός/η; Με συμπαθούν οι συνομήλικοί μου; Είμαι σωστό άτομο;
Η επιθυμία να ανήκουμε και να είμαστε συμπαθείς αποκτά κυρίαρχη σημασία για τους εφήβους του αρχικού σταδίου.
Άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο του σταδίου αυτού είναι η μετάβαση στο γυμνάσιο η οποία, μπορεί να είναι για μερικούς εφήβους τόσο αγχωτική όσο και η πρώτη μέρα που άρχισαν το σχολείο. Το ενδιαφέρον και η συμμετοχή των γονέων μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά σε αυτό το σημαντικό σταθμό στη ζωή ενός νέου.
Το παιδί θα πρέπει να γνωρίζει πως οι γονείς του είναι περήφανοι για εκείνο και ότι η αγάπη τους είναι ανεξάρτητη από τα αποτελέσματα στο σχολείο. Το γεγονός ότι δεν είναι άριστο στις σχολικές εργασίες δεν θα είναι το τέλος του κόσμου.
Προσπαθήστε να του παρέχετε τις δυνατότητες να αναπτύξει δεξιότητες και ενδιαφέροντα. Να ανακαλύψει τους πόθους του. Η ενασχόλησή του με μια αγαπημένη του δραστηριότητα θα το φέρει σε επαφή με άλλα παιδιά που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, και έτσι αναπτύσσει φιλίες. Επομένως, ακόμη και αν υπάρχουν προβλήματα με τις φιλίες στο σχολείο, θα βρει μια άλλη ομάδα φίλων, πράγμα που ωφελεί την αυτοεκτίμησή του.
Είναι ωφέλιμο οι νέοι να έχουν κάποιο πόθο που θα αποτελεί προέκταση του εαυτού τους και θα τους δίνει επιπλέον το αίσθημα ότι είναι ολοκληρωμένοι, ότι ανήκουν κάπου και ότι έχουν κάποιο στόχο.
Όταν το παιδί μας μπει σε αυτό το στάδιο αρχίζει να επιθυμεί κάποια απόσταση από εμάς. Από την άλλη μας θέλει στη ζωή του. Του δίνουμε λοιπόν το «χώρο» που χρειάζεται και συμμετέχουμε στις πλευρές της ζωής του όπου είμαστε ευπρόσδεκτοι και του δίνει χαρά. Μπορούμε, για παράδειγμα, να πάμε μαζί σε κάποια εκδήλωση που το ενδιαφέρει, να παρακολουθήσουμε μαζί την αγαπημένη του ταινία, ή να το βοηθήσουμε να ξεκινήσει κάποια εργασία του.
Όταν είμαστε κοντά στο παιδί εκείνο νιώθει συναισθηματικά καλυμμένο και δεν χρειάζεται κανένα υποκατάστατο για την ψυχική του ισορροπία.
Γιάννα Αγγελάκου
Κοινωνική Λειτουργός – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Μail:[email protected]
Τηλ: 6982160384, 2731027590
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Οι γονείς μου καπνίζουν συνέχεια! Δεν αντέχω άλλο, δεν μπορώ να αναπνεύσω!
