• Σκεπτόμενοι πως ότι όλοι λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούμε εμείς «παγιδεύουμε» τον εαυτό μας σε ένα «μικρόκοσμο» στον οποίο οι μοναδικοί που χωρούν είμαστε εμείς! Κρατάμε δηλαδή τον εαυτό μας μακριά από το να γνωρίσει νέους «κόσμους»- τρόπους σκέψης. Ακόμη, είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να κατανοήσουμε ότι «στήνουμε» στους εαυτούς μας άλλη μια «παγίδα», αυτή της προσωπικής προκατάληψης. Δηλαδή, αναγνωρίζοντας τον δικό μας κόσμο ως τον μοναδικό υπαρκτό, έχουμε την τάση να αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως καλύτερους, πιο σωστούς, εφόσον η αυτοαξιολόγηση υπόκειται ευκολότερα σε σφάλμα!

• Όσον αφορά την κοινωνική ηθική και αυτή μπορεί να θεωρηθεί όπως είπαμε πηγή δυστυχίας. Η κοινωνική ηθική δηλαδή περιλαμβάνει «άγραφους κανόνες» τα οποία αποτελούν «εγχειρίδια» πολλών άγραφων συμβολαίων αλληλεπίδρασης. Αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε με ευκολία στις διαπραγματεύσεις του «σωστού» και του «λάθους» (δεν είναι καλό να λες ψέματα, αλλά αν εσύ δεν λες ψέματα δεν σημαίνει ότι και οι άλλοι δεν θα το κάνουν). Η κοινωνική ηθική προωθείται παντού, από τα παιδικά βιβλία, μέχρι τις ταινίες και πολλές φορές αυτός είναι και ο λόγος που είναι δύσκολο να την διαφοροποιήσουμε από τις δικές μας ανάγκες.

• Τέλος, η φαντασία – το όραμα που έχουμε για το πώς θα ήταν ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος. Mπορεί να προκαλέσει έντονη θλίψη και θυμό. Συνήθως, στηρίζεται από δικές μας ηθικές αξίες τις οποίες θα θέλαμε ιδανικά να πρεσβεύουν και οι άλλοι πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει. Για παράδειγμα η δικαιοσύνη δεν «νικά» πάντοτε και αυτό μπορεί να πληγώσει άτομα που ζουν σε έναν δίκαιο κόσμο

Ψυχολόγος, ΜSc Clinical Neuropsychology/MSc Clinical and Community Psychology

Τηλέφωνο: 6986823375

e-mail: [email protected]

Instagram:@marialaioupsychology

Facebook: https://www.facebook.com/marialaioupsychologist