Με τον άντρα μου καβγαδίζουμε συχνά και δεν θέλω να επηρεαστεί η ψυχολογία των παιδιών μου. Τι να κάνω;

“Καλησπέρα είμαι 31 ετών, είμαι με τον σύζυγο μου 13 χρόνια και τα τελευταία 6 χρόνια υπάρχουν διάφορα προβλήματα. Έχουμε 2 παιδιά 4 και 5 ετών και τον τελευταίο καιρό καυγαδίζουμε συχνά. Εγώ μιλάω χωρίς φωνές , αυτός φωνάζει δεν μπορεί να συζητάει ήρεμα, αυτό έχει γίνει και μπροστά στα παιδιά, πάντα τα βρίσκουμε για τα παιδιά. Είμαστε καλα 1-2 εβδομάδες και πάλι τα ίδια. Δεν θέλαμε να είναι τα παιδιά χωρισμένων γονιών αλλά όχι και με γονεις που καυγαδίζουν. Ζούμε τα τελευταία 10 χρόνια στη Γερμανία, χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά, αυτός έχει τη μαμά του, την αδερφή του και συγγενείς εδώ, εγώ κανέναν , είναι όλοι στην Ελλάδα!

Πριν 2 μέρες λοιπόν στο αμάξι τσακωθήκαμε αυτός φώναζε πάρα πολύ δυνατά που τα παιδιά φοβήθηκα πάρα πολύ και κλαιγανε αρκετή ώρα, ειδικά ο γιός μου, ο οποίος έχει κάποια αναπτυξιακή διαταραχή , λόγου κυρίως και είμαστε και πολύ πάνω σε αυτόν. Ο γιός μου εκείνη τη μέρα τον αναζητούσε έλεγε ο μπαμπάς ο μπαμπάς κλαίγοντας για αρκετη ωρα! Φοβήθηκα για τα παιδιά, τη ψυχολογία τους, ο σύζυγος έφυγε, μένει στη μαμά του, αλλά τα παιδιά τον θέλουν στο σπίτι, εγώ όταν με ρωτούσε η κόρη μου “δεν θα έρθει ο μπαμπάς,;” Της απαντούσα θα μείνει στη γιαγιά για να ηρεμήσει, και ίσως ο μπαμπάς και η μαμά να μην μένουν μαζί αλλά μπορεί να είναι καλύτερα έτσι.

Η κόρη μου ομως έλεγε εγώ θέλω τον μπαμπά μου τον γλυκούλη, σπίτι μας να μένει εδώ. Και χθες ήρθε να πάρει τα πράγματα του που του είχα ετοιμάσει. Η μικρή του έλεγε να μείνει σπίτι και ο γιός μου ήθελε να πάμε με τον μπαμπά στο πάρκο να παίξουν, (πάμε σχεδόν κάθε μέρα όλοι μαζί) δεν ξέρω πραγματικά πως να διαφυλάξω τα παιδιά μου από κάποιο ψυχολογικό, ποιο είναι το σωστό και γενικά τι να κάνω”!

Στο ερώτημα σας απάντησε η Μαρία Λαΐου, Ψυχολόγος

Αγαπητή αναγνώστρια,

Αρχικά, λυπάμαι πάρα πολύ για την άβολη κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι καθώς και για την μοναξία την οποία βιώνεις . Η ταλαιπωρία σου είναι έκδηλη, καθώς, όπως περιγράφεις και εσύ η ίδια, οι καβγάδες με το συζυγό σου είναι χρόνιοι, έντονοι και ανεπίλυτοι. Ακόμη, αναφέρεις οτι έχουν υπάρξει αρκετές προσπάθειες να επιλυθούν τα προλήματα στην σχέση σας κυρίως διότι για να διαφυλάξετε την ηρεμία των παιδιών σας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στο σημείο αυτό, κατανοώντας απόλυτα την περιπλοκότητα του ζητήματος, θα σε παρότρυνα να καλέσεις το σύζυγό σου, σε μια ειλικρινή κουβέντα όπου θα έχετε και οι δύο τον χρόνο και το χώρο να εκφράσετε τα συναισθήματά σας ο έναν για τον άλλον καθώς και για την σχέση σας.

Εκτιμώ, οτι το να ξεκαθαρίσει ο κάθενας από εσάς τις προθέσεις του για την μεταξύ σας σχέση θα “διαλευκάνει” το τοπίο και ταυτόχρονα θα σας βοηθήσει να στρέψετε τον “φακό” αμφότεροι στα παιδιά, τα οποία βρίσκονται σε μια αρκετά κρίσιμη ηλικία. Παρακάτω θα προσπαθήσω να σου δώσω κάποιες κατευθύνσεις, με κάθε επιφύλαξη, καθώς δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για την ιστορια σου και το “συμβόλαιο¨του γάμου σου.

Πρώτον, θα ήθελα να σε συγχαρώ για την προσπάθεια σου να διατηρήσεις ειρηνικό κλίμα σε ένας ιδιαίτερα ταραχώδες “σκηνικο” προφυλάσσοντας τα παιδιά σου. Ωστόσο,παρατηρώ οτι τα τελευταία είναι ιδιαίτερα αναστατωμένα καθώς φαίνεται οτι  “απορροφούν” την μεταξύ σας ένταση. Όπως φαίνεται και από την αφήγησή σου “διεκδικούν” τον πατέρα τους και αναρωτιούνται αν θα επιστρέψει. Στο μυαλό ενός παιδιού, έστω και η προσωρινη φυγή του ενός γονέα, βιώνεται σαν παντοτινη και είναι σημαντικό να αποτραπεί η συγκεκριμένη ερμηνεία.

Αυτό μπορέι να γίνει  μέσω της συζήτησης με τα παιδιά σας, όπου θα τους εξηγήσετε οτι δεν τα  εγκατάλείπετε και οτι για αυτό που συμβαίνει δεν ευθύνονται τα ίδια. Για αυτόν τον λόγο είναι κρίσιμο ο σύζυγος ή και εσύ η ίδια, αν βρεθείς σε αντίστοιχη θέση, να ενημερώνετε τα παιδιά για το πότε θα επιστρέψετε  και να τα διαβεβαιώσετε οτι είναι καλά παιδιά και οτι θα τα φροντίζετε και θα τα αγαπάτε παντοτινά. Τα παιδιά μετά τον αποχωρισμό είναι συχνό να  βιώνουν έντονο θυμό, λύπη ή άγχος και τότε είναι που είναι κομβικό να “αντεξετε” τα συναισθήματά τους. Επίσης, θα σας συμβούλευα να αποφύγετε εκ νέου ” ανακοινώσεις”  (της απαντούσα θα μείνει στη γιαγιά για να ηρεμήσει, και ίσως ο μπαμπάς και η μαμά να μην μένουν μαζί αλλά μπορεί να είναι καλύτερα έτσι) προτού να είστε σίγουροι για αυτές.

Ακόμη, τα παιδιά στο ενδεχόμενο ενός επικείμενου χωρισμού βρίσκονται συχνά σε “άρνηση”, όπως φαίνεται και στην αφήγησή σου (  Η κόρη μου ομως έλεγε εγώ θέλω τον μπαμπά μου τον γλυκούλη, σπίτι μας να μένει εδώ. Και χθες ήρθε να πάρει τα πράγματα του που του είχα ετοιμάσει) ωστόσο είναι σημαντικό να “οριοθετηθείς” σε σχέση με το δικό τους το συναίθημα και να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου και της απόφασής σου, ώστε να μην “μετακυλήσει” η ευθύνη στα παιδιά. Επιπρόσθετα θα είναι πολύ “ανακουφιστικό” για τα παιδιά να ακολουθείτε τις “ρουτίνες” τους, όσο αυτό είναι εφικτό δεδομένης της κατάστασης, και ιδιαίτερα για το αγοράκι σας που έχει διαγνωστεί με αναπτυξιακή διαταραχή.

Θεωρώ οτι είτε μέινετε στην σχέση είτε χωρίσετε καλό θα ήταν να επισκεφτείτε έναν/ μια  επαγγελματία θεραπευτή/τρια ζεύγους ή σύμβουλο γάμου προκειμένου να σας “συντροφεύσει” στην εκάστοτε απόφασή σας καθώς η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και γιατί και οι δύο πορείες περιλαμβάνουν πολλές δοκιμασίες. Ωστόσο να θυμάσαι οτι  ένα “δουλεμένο” διαζύγιο μπορέι να έχει θετικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών αφού δεν είναι τόσο το ίδιο το διαζύγιο που πληγώνει αλλά η διαχέιρισή του. Μετά από ένα “πετυχημένο” διαζύγιο τα παιδιά απαλλάσσονται από το “τοξικό” κλίμα που βρίθει καβγάδων και εντάσεων  και οι γονείς μεταγενέστερα έχουν τα ψυχικά αποθεματα να αφιερώσουν χρόνο στο να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των παιδιών τους. 

Τέλος, ένα διαζύγιο δεν φέρνει τα παιδιά μονάχα αντιμέτωπα με την απώλεια και την διάρρηξη των ανιθρώπινων σχέσεων πράγμα το οποίο είναι αναπόφευκτο. Ένα “πετυχημένο” διαζύγιο μπορέι να τα διδάξει να είναι ανθεκτικά στις αντιξοότητες,  την αξία της διαπραγμάτευσης  και οτι είναι ανθρώπινο να κάνουμε λάθη, ιδιαίτερα όταν φροντίζονται από ενήλικες που ενθαρρύνουν την “ανοιχτή” επικοινωνία και την εμπιστοσύνη. Τα παιδιά μπορούν να είναι ευτυχισμένα, και μετά από ένα διαζύγιο!

Ελπίζω να βοήθησα,

ΜΑΡΙΑ ΛΑΙΟΥ 

Ψυχολόγος, ΜSc Clinical Neuropsychology/MSc Clinical and Community Psychology

Τηλέφωνο: 6986823375

e-mail: [email protected]

Instagram:@marialaioupsychology

Facebook: https://www.facebook.com/marialaioupsychologistArticle Image cover from

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Έχω πάρα πολύ άγχος και επειδή είμαι έγκυος φοβάμαι ότι όλο αυτό θα περάσει στο μωράκι μου. Τι να κάνω;

Το παιδί μου δεν θέλει να κοιμηθεί γιατί του έρχονται κακές σκέψεις. Τι να κάνω;

Σχετικά άρθρα