«Σ’ ένα αστέρι, σ’ έναν πλανήτη, τον δικό μου, τη Γη, υπήρχε ένας μικρός πρίγκιπας που χρειαζόταν παρηγοριά. Τον πήρα στην αγκαλιά μου. Τον νανούρισα. Του έλεγα: «Το λουλούδι που αγαπάς δεν κινδυνεύει…Θα ζωγραφίσω ένα φίμωτρο για το αρνί σου… Θα ζωγραφίσω μια πανοπλία για το λουλούδι σου. Θα…». Δεν ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να πω. Αισθανόμουν πολύ αδέξιος. Δεν ήξερα πώς να τον πλησιάσω, πού να τον συναντήσω… Είναι τόσο μυστήρια η χώρα των δακρύων»!
Μικρός Πρίγκηπας, Antoine de Saint Exupéry
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί κλαίει ο κόσμος; Έχεις νιώσει ποτέ την ανάγκη να κλάψεις χωρίς ιδιαίτερο λόγο; Πώς αισθάνθηκες έπειτα; Όταν βλέπεις μια ταινία, ποιες είναι οι αντιδράσεις σου; Έχεις κλάψει ποτέ από νεύρα;
Οι απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις ποικίλλουν ανάλογα με τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου και τον τρόπο που έχει μάθει και συνηθίσει να αντιδρά σε καταστάσεις που τον χαροποιούν, τον στεναχωρούν, τον αγχώνουν, τον εκνευρίζουν και εν γένει τον συγκινούν.
Τα δάκρυα επιτρέπονται μόνο στα παιδιά;
Είναι κακό να κλαίμε; Πόσες φορές έχεις κρυφτεί στην τουαλέτα γιατί δεν θέλεις να δείξεις στους άλλους ότι κλαις; Πόσες φορές έχεις δαγκώσει τα χείλη σου, προσπαθώντας να αποτρέψεις στον εαυτό σου να κλάψει μπροστά σε κόσμο; Και οι άντρες; Οι άντρες υποτίθεται ότι δεν κλαίνε. Γιατί; Ποιος το ορίζει και ποιος το αποφασίζει; Τα δάκρυα υποτίθεται ότι είναι η… γλώσσα των μωρών. Είναι αποδεκτά στα παιδιά αλλά από την εφηβεία και έπειτα σαν να… απαγορεύονται!
Γιατί κλαίμε;
Ο Victor Hugo έγραφε: «Τα δάκρυα είναι ένα χάρισμα. Έπειτα από μια αποτυχία ή μια εγκατάλειψη μπορούν να ανανεώσουν τις ραγισμένες δυνάμεις μας».
Τι είναι τα δάκρυα; Πρόκειται για μια “σοφή” οργανική σύνθεση από αλατισμένο νερό και λίπος του σώματος που δημιουργείται από τους δακρυϊκούς αδένες μας για φυσικούς και ανοσολογικούς σκοπούς. Σύμφωνα με τον David Schapiro, χειρουργό οφθαλμίατρο, “τα δάκρυα αποτελούν φυσικά μηχανικά όρια του οργανισμού, εμποδίζουν τον αέρα, τη σκόνη και τα βακτήρια να βλάψουν το μάτι”. Πέρα από τα βασικά δάκρυα (που προστατεύουν μόνιμα το μάτι) και τα λεγόμενα ανακλαστικά δάκρυα (που δημιουργούνται αυτόματα όταν για παράδειγμα καθαρίζουμε ένα κρεμμύδι), υπάρχουν και τα συναισθηματικά δάκρυα, που μας ηρεμούν. Όταν “καθαρίσει” από τα δάκρυα, το σώμα είναι απαλλαγμένο από τις εντάσεις. Έχοντας μια… λειτουργία κάθαρσης, ουσιαστικά δρουν ως ρυθμιστές. Καθόλου παράξενο αφού έπειτα από ένα έντονο ξέσπασμα δακρύων, μπορούμε άνετα να γελάσουμε. Επίσης όταν παρακολουθούμε ερωτικές κομεντί με love story μέσα συχνά βάζουμε τα κλάματα (ναι δεν είσαι η μόνη!) για ένα happy end που ουσιαστικά μας χαροποιεί!
Η απομάκρυνση των ορμονών και των πρωτεϊνών που απελευθερώνονται από τον οργανισμό μέσω των δακρύων δημιουργεί ένα φυσικό ηρεμιστικό που χαλαρώνει και επουλώνει πληγές.
Υπάρχει ωστόσο ένα επιστημονικό κενό που χρήζει περαιτέρω έρευνας. Ο Dr Shapiro εξηγεί ότι δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί γιατί ο άνθρωπος κλαίει από ένα συναίσθημα, δηλαδή ποιος είναι εκείνος ο μηχανισμός που δίνει εντολή στον εγκέφαλο να κλάψει από συναίσθημα… Αυτό παραμένει ακόμα δυσεπίλητο επιστημονικό μυστήριο…
Κι όπως έλεγε κι ο Μικρός Πρίγκιπας του Saint Exupéry, “είναι πολύ μυστήρια η χώρα των δακρύων“…
Πόσο συχνά κλαίμε;
Τι πιο ανθρώπινο εντέλει από το να κλαίει κάποιος; Ούτε οι μηχανές ούτε τα ρομπότ αλλά ούτε και τα ζώα κλαίνε. Ούτε καν οι κροκόδειλοι! Για να καταλάβουμε καλύτερα το φαινόμενο των δακρύων, κάποιοι αμερικανοί ερευνητές προσπάθησαν να μετρήσουν την ποσότητα και τη συχνότητα που κλαίμε. Κάποια αποτελέσματα; Οι γυναίκες κλαίνε 5 φορές περισσότερο από τους άντρες. Γιατί; Γιατί εκεί που οι γυναίκες αντιδρούν με κλάμα, οι άντρες αντιδρούν με θυμό. Επίσης η συχνότητα δακρύων μειώνεται με την ηλικία: κατά 40% για τους άνω των 65 ετών και 70% για τους άνω των 80 ετών. Τέλος, οι πιο συνηθισμένες ώρες κλάματος είναι 19.00- 22.00, όταν προφανώς κάποιος ξεκινάει να χαλαρώσει και απελευθερώνει την ένταση της ημέρας.
Τελικά οι άντρες κλαίνε;
Από τον 20ό αιώνα κι έπειτα είναι δείγμα ανδροπρέπειας να μη δείχνει ευάλωτος ένας άντρας. Έτσι “απαγορεύεται” να κλάψει. Κάτι που δεν ίσχυε για παράδειγμα στην εποχή της Αναγέννησης, που ο ευγενής άντρας έπρεπε να δείχνει ευαίσθητος.
Τι λένε ωστόσο οι επιστήμονες; Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το γένος καθορίζει την ποσότητα των δακρύων. Τα δάκρυα δεν κοιτούν αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Ο Dr Shapiro εξηγεί ότι η ποσότητα δακρύων που μπορούν να παράγουν άντρες και γυναίκες είναι η ίδια.
Νίκη Κοσκινά
Με πληροφορίες από marieclaire.fr
