Δυστυχώς συμβαίνει όλο και συχνότερα από ότι νομίζουμε, ένας γονέας να σκοτώνει το δικό του παιδί. Είναι το πιο απίστευτο των εγκλημάτων. Γεμίζει πρωτοσέλιδα όταν γίνεται.
Γράφει ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής
Η πραγματικότητα είναι ότι οι παιδοκτονίες συμβαίνουν δυστυχώς με ανησυχητικά αυξανόμενη συχνότητα στη χώρα μας. Και όπως μας έδειξε η πρόσφατη πραγματικότητα, οι μητέρες είναι σχεδόν εξίσου πιθανό να είναι οι δολοφόνοι όπως οι πατέρες.
Φυσικά είμαστε σοκαρισμένοι κάθε φορά που ακούμε για έναν γονέα που παίρνει τη ζωή των δικών του παιδιών. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο συγκλονιστικό (και λυπηρό) είναι ότι αυτό το είδος εγκλήματος συμβαίνει πολύ.
Η απειλή δεν εξαφανίζεται όταν τα παιδιά ενηλικιώνονται
Μια μελέτη στο περιοδικό «Forensic Science International» εξέτασε τις περιπτώσεις παιδοκτονιών (μεταξύ 1976 και 2007) αξίας τριών δεκαετιών. Διαπίστωσε ότι σημειώθηκαν περίπου 500 φορές τον χρόνο στις ΗΠΑ.
Σχεδόν το 72% αυτών που σκοτώθηκαν από τους γονείς τους ήταν 6 ετών ή νεότεροι. Και το ένα τρίτο των θυμάτων ήταν μόνο μωρά ηλικίας κάτω του 1 έτους.
Αλλά πάνω από το 13% των θυμάτων ήταν ενήλικες, συγκεκριμένα άτομα ηλικίας από 18 έως 40 ετών. Έτσι, η απειλή της παιδοκτονίας δεν εξαφανίζεται όταν τα παιδιά ενηλικιώνονται και μπορούν να ζήσουν μόνοι τους.
Μια μητέρα μπορεί να σκοτώσει ένα παιδί 1 φορά κάθε 3 ημέρες
Περισσότερο από το 40% των δολοφόνων σε αυτά τα εγκλήματα ήταν μητέρες, με τους πατέρες να αποτελούν περίπου το 57% εκείνων που σκότωσαν τους δικούς τους απόγονους.
Ο Cheryl Meyer, συν-συγγραφέας πολλών βιβλίων σχετικά με το θέμα, δήλωσε ότι είναι πιθανό μια μητέρα να σκοτώνει ένα παιδί κάπου στις ΗΠΑ μία φορά κάθε τρεις ημέρες. Μόνο το 10% των θυμάτων σκοτώθηκαν από τους παππούδες τους.
Αυτό σημαίνει ότι το 90% των θυμάτων ήταν οι βιολογικοί γιοι ή κόρες του δολοφόνου. Και οι γιοι (52%) είχαν περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθούν από τις κόρες (38%).
Θανάσιμο χτύπημα, πνιγμός ή στραγγάλισμα
Οι γονείς χρησιμοποίησαν αυτό που στην μελέτη ονομάζονταν «προσωπικά όπλα» για να χτυπήσουν θανάσιμα, να πνίξουν ή να στραγγαλίσουν τα θύματα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων που αφορούσαν ανήλικα παιδιά. Αν τα θύματα ήταν ενήλικες, οι γονείς χρησιμοποίησαν όπλα στο 72% αυτών των δολοφονιών.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους ο Δρ Timothy Mariano, ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, προσέφερε τρεις θεωρίες:
- α) οι γονείς είναι συχνά ψυχικά ασθενείς,
- β) συνήθως έχουν υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης και
- γ) οι απόγονοι που σκοτώνουν μπορούν να θεωρηθούν ανεπιθύμητοι.
Ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες που ωθούν τους γονείς σε αυτή την πράξη;
Ο εγκληματολόγος ψυχολόγος Phillip J. Resnick, πρωτοπόρος στη μελέτη για την έρευνα για την παιδοκτονία, εντόπισε πέντε βασικούς λόγους:
- Αλτρουισμός: Ο γονέας σκοτώνει το παιδί επειδή μπορεί να πιστεύει ότι είναι προς το καλύτερο συμφέρον του παιδιού. Μπορεί να βασίζεται στην πραγματικότητα (π.χ. το παιδί πάσχει από μια καταληκτική ασθένεια) ή να προηγείται της αυτοκτονίας του γονέα, καθώς ο γονέας αισθάνεται ότι θα ήταν άδικο να αφήσει το παιδί πίσω για να αντιμετωπίσει τον σκληρό κόσμο.
- Οξεία ψύχωση: Ο γονέας σκοτώνει το παιδί με βάση ιδέες που είναι ασυμβίβαστες με την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, ο γονέας πιστεύει ότι το παιδί έχει καταληφθεί από τον διάβολο.
- Ανεπιθύμητο παιδί: Ο γονέας σκοτώνει το παιδί που θεωρεί ως εμπόδιο.
- Τυχαία: Ο θάνατος του παιδιού είναι ένα ακούσιο αποτέλεσμα της σωματικής κακοποίησης των γονέων.
- Συζυγική Εκδίκηση: Ο γονέας σκοτώνει το παιδί σε μια προσπάθεια να εκδικηθεί εκ των προτέρων τον άλλο γονέα.
Πώς οι δράστες προειδοποιούν για τις σκέψεις τους
Σύμφωνα με παγκόσμιες έρευνες σχετικές με την παιδοκτονία έχει φανεί ότι οι κυριότεροι λόγοι πίσω από αυτή την πράξη είναι η ψυχική ασθένεια του γονέα-θύτη και ο χωρισμός με τον/την σύντροφο.
Συνήθως οι δράστες έχουν συχνά μιλήσει για την επιθυμία τους να σκοτώσουν τα παιδιά τους ή για να εκφράσουν την συμπάθειά τους για άλλους που έχουν σκοτώσει στο παρελθόν.
Με άλλα λόγια φαίνεται ότι οι δράστες προειδοποιούν και μιλάνε με τους ανθρώπους για αυτές τις σκέψεις τους. Όμως οι άνθρωποι που απευθύνονται δεν καταλαβαίνουν τι τους λένε ή δεν το παίρνουν πολύ σοβαρά.
Δεν δίνεται η δέουσα προσοχή
Επίσης, οι γονείς αυτοί συχνά αναζητούν βοήθεια από κάποιον ιατρό και ψυχιατρικές υπηρεσίες πριν σκοτώσουν τα παιδιά τους. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δεν δίδουν την δέουσα προσοχή στα προειδοποιητικά σημάδια.
Με βάση, λοιπόν όλα τα παραπάνω οι υγειονομικές αλλά και ψυχιατρικές υπηρεσίες πρέπει να έχουν μεγαλύτερη επίγνωση των σημείων προειδοποίησης προκειμένου να αποτρέψουν περισσότερα παιδιά να κακοποιηθούν ή/και να σκοτωθούν από τους γονείς τους.
Τέλος, ο κάθε ένας από εμάς οφείλει εφόσον παρατηρεί ύποπτες συμπεριφορές ή και καταστάσεις σε έναν γονέα ή μια οικογένεια να μην αποστρέφει το βλέμμα και την προσοχή του, παρά να ενημερώνει τον όποιο αρμόδιο φορέα προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιες και τόσο επώδυνες καταστάσεις.
Νίκου Ιωάννης
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής
Ευρυδάμαντος 33, Νέος Κόσμος
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 213 0456530
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Χαλάνδρι: Το μοιραίο τηλεφώνημα, το σημείωμα του παιδοκτόνου και η σχέση των δύο γονέων
Πόσα είδη κατάθλιψης υπάρχουν και ποιο είναι το πιο επικίνδυνο;
Μπορεί μια μητέρα να μην αγαπάει το παιδί της;
Νέος Κόσμος: Ποια θα είναι η «επόμενη μέρα» για τον τραγικό πατέρα;
