Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια και σπουδάζω μακριά από το σπίτι μου. Πριν έξι μήνες έχασα όλες τις φίλες μου και, λόγω ηλικίας, όπως καταλαβαίνετε κλείστηκα στον εαυτό μου καθώς στη σχολή άλλα και γενικά λόγω του ότι όλοι είμαστε ήδη μεγάλοι και όχι μωρά παιδιά, είναι δύσκολο να βρεις παρέα και να ταιριάξεις απόλυτα, ειδικά όταν δεν έχεις κανέναν δικό σου άνθρωπο κοντά σου.
Έτσι έμεινα εντελώς μόνη και δεν κάνω παρέα με κανέναν. Στους γονείς μου λέω συνέχεια ψέματα πως βγαίνω κλπ για να μην στεναχωριούνται. Έπιασα δουλειά μπας και γίνω πιο κοινωνική και γνωρίσω κάποιον εκεί αλλά τίποτα. Είμαι μόνη μου από τον Οκτώβρη… Νόμιζα πως το είχα συνηθίσει αλλά ολοένα και χειροτερεύει η κατάστασή μου τελικά και αισθάνομαι πολύ μόνη…
Δεν ξέρω αν πρέπει να επισκεφθώ ψυχολόγο. Τι να κάνω;
Η απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας
Αγαπητή φίλη,
Έτσι όπως το θέτεις το ερώτημα δεν μπορώ να καταλάβω και πολλά. Δεν αναφέρεις επακριβώς τι συνέβη και έχασες όλες τις φίλες σου, πώς έγινε και δεν κράτησες καμία επαφή μαζί τους; Επίσης, μοιάζει να υπάρχει κάποια δυσκολία από την πλευρά σου στο κομμάτι της κοινωνικοποίησης και της γνωριμίας με καινούρια άτομα.
Σωστά αντιλαμβάνεσαι ότι η μοναξιά δεν σε βοηθάει ούτε θα λυθεί από μόνη της. Αν για παράδειγμα, οι συμφοιτητές σου σε βλέπουν απόμακρη και κλειστή, δύσκολα θα κάνουν το πρώτο βήμα για να σε πλησιάσουν και να σε γνωρίσουν.
Άραγε, πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι για εσένα να κάνεις το πρώτο βήμα για να γνωρίσεις καινούρια άτομα; Από την απάντηση που εσύ θα δώσεις θα είναι ανάλογη και η προτροπή να επισκεφθείς κάποιον ειδικό.
Ευάγγελος Κουσιάδης
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Ψυχοθεραπευτής-Συγγραφέας
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Πόσο δύσκολο είναι να βρω ένα «παρεάκι» να περνάμε καλά και να με καταλαβαίνουν;
Ξένη σε μια ξένη χώρα: «Όλα πάνε στραβά από τότε που μετακομίσαμε εδώ»…
Αισθάνομαι προδωμένη από τις φίλες μου: άλλα δείχνουν κι άλλα κάνουν…
Πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι για ένα παιδί στην εφηβεία;
