Μονογονεϊκή οικογένεια: Όταν μια διαζευγμένη μάνα αισθάνεται «λίγη»

Είμαι μάνα με ένα παιδί 11 ετών, διαζευγμένη και πιστεύω πως δεν τα καταφέρνω, δεν είμαι ικανή. Αισθάνομαι άσχημα τον τελευταίο καιρό. Και αισθάνομαι «λίγη» για το παιδί.

Προσπαθώ να του κρύψω τα άσχημα συναισθήματα μου και κάνω τον… καραγκιόζη μπροστά του για να μην βλέπει τα χάλια. Αλλά όταν είμαι μόνη μου κλαίω. Δεν ξέρω από που να πιαστώ. Τι να κάνω;

Στο ερώτημα σας απαντά ο Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής Ιωάννης Νίκου

Αγαπητή Αναγνώστρια,

Αρχικά θέλω να σε ευχαριστήσω και να σε συγχαρώ που έχεις το θάρρος και μοιράζεσαι τις συναισθηματικές δυσκολίες που βιώνεις. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο είναι από την φύση του γεγονός δύσκολο και αξιέπαινο.

Είναι αλήθεια ότι το ποσοστό των ανθρώπων που αποφασίζουν συνειδητά να γίνουν γονείς είναι πολύ μικρό και ακόμη μικρότερο είναι το ποσοστό των γονέων που πριν αναλάβουν αυτόν τον ρόλο ασχολούνται με την εκπαίδευση τους προκειμένου να ξεκινήσουν αυτήν την απαιτητική διαδικασία με όσο το δυνατόν περισσότερα ψυχικά εφόδια.

Το παιδί σου αντιλαμβάνεται το πώς νιώθεις

Δυστυχώς στην κοινωνία που ζούμε, ακόμα και αυτοί οι γονείς που θέλουν να μάθουν και να βελτιωθούν, δεν βρίσκουν την κατάλληλη ανταπόκριση από φορείς και δομές που θα έπρεπε να υφίστανται για να τους υποστηρίξουν. Σχετικά με τη δική σου περίπτωση αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι όσο και αν θες εσύ να κάνεις όπως λες τον «καραγκιόζη», το σίγουρο είναι ότι το παιδί σου αντιλαμβάνεται την πραγματική συναισθηματική σου κατάσταση.

Επίσης είναι πολύ πιθανό μέσα από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά το παιδί σου να λαμβάνει διπλό μήνυμα. Να αντιλαμβάνεται δηλαδή από τη μια μεριά τη στενόχωρη συναισθηματική σου κατάσταση και από την άλλη να βλέπει ένα «δήθεν» χαρούμενο πρόσωπο της μαμάς του. Αυτό μπορεί να έχει ως πιθανό αποτέλεσμα την δημιουργία σύγχυσης και αποριών στο μυαλό του ειδικά όταν τα μηνύματα είναι αντικρουόμενα.

mitera

Τι να κάνεις για να σε βοηθήσεις;

Σύμφωνα λοιπόν, με τα παραπάνω αυτό που θα σε συμβούλευα είναι να είσαι όσο περισσότερο γίνεται ειλικρινής στην συμπεριφορά απέναντι στο παιδί σου. Πολλές φορές είναι καλύτερο να εκφράσει ένας γονιός το πώς αισθάνεται στο παιδί του. Αλλά με ιδιαίτερη προσοχή προκειμένου να μην αισθανθεί το παιδί (έστω και από λάθος) ότι εκείνο είναι υπεύθυνο για την κατάσταση του γονιού του.

Ακόμη θεωρώ πως θα σου έκανε καλό να φροντίσεις με όποιο τρόπο τον εαυτό σου προκειμένου να νοιώσεις καλύτερα και να απολαύσεις κάποια πράγματα που ξέρεις ότι σε αναζωογονούν. Τέλος, θα πρότεινα να μιλήσεις με άλλες μαμάδες που έχουν αντίστοιχα προβλήματα και να μοιραστείς μαζί τους σκέψεις και συναισθήματα.

Τέλος, αν έχεις την δυνατότητα να επισκεφθείς έναν ειδικό ψυχικής υγείας πιστεύω ότι ίσως θα σε βοηθούσε να ανακαλύψεις και άλλους παράγοντες που συμβάλλουν στην κατάσταση που βιώνεις.

Νίκου Ιωάννης
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής
Ευρυδάμαντος 33, Νέος Κόσμος
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 213 0456530

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Άγχος αποχωρισμού στην εφηβεία; Νιώθω ανασφάλεια όταν η μάνα μου λείπει…

Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τα νεύρα μιας μάνας;

Η θλιβερή ιστορία μιας μάνας: «Κλαίω συνεχώς που έχασα το 5ο παιδί μου»

Σχετικά άρθρα